 
									Ga je mee de stilte in, op de donkere dagen?
“Als het echt stil is, wordt veel, zo niet alles, ervaarbaar” – Irani
 Deze zin gaf ik vaak mee met de yoga en meditatielessen die ik jarenlang verzorgde. Het is niet een doodse stilte, want die is soms ook beangstigend, het is juist de rijke stilte waarin je alles zonder iets te hoeven kunt ervaren.
Deze zin gaf ik vaak mee met de yoga en meditatielessen die ik jarenlang verzorgde. Het is niet een doodse stilte, want die is soms ook beangstigend, het is juist de rijke stilte waarin je alles zonder iets te hoeven kunt ervaren.
Niet zo heel makkelijk, overigens! Waar het een dodelijk eenvoudig advies is, word ik zelf toch regelmatig meegesleept in ideeën, gedachten, belemmerende én helpende overtuigingen, pijn en verdriet en ook in geluk.
Want we kunnen onszelf zowel in pijn als in vreugde verliezen. Helemaal niet zoveel mis met uitzinnige blijdschap, maar als je jezelf daarmee begint te identificeren, dan wil dat ook wel eens in de weg gaan zitten.
Vanwege mijn aandoening komt ook het thema ‘gewicht’ weer op de agenda. Niet dat dat er ooit vanaf is geweest,…al zolang ik mij kan herinneren is gewicht een gevecht geweest. Sinds ik geadopteerd werd en een tamelijk gezond gewicht had (4 kg met 7 maanden), niet vermagerd of ondervoed was, werd ik al een dikkertje genoemd. Dat dat een gezellig fenomeen was, leerde ik jaren later pas kennen, toen onze kinderen, die eerder ondergewicht hadden, ook lekkere dikkerds werden genoemd.
Toen ik 2 werd was ik echt heel dik, de westerse ‘formula’ van babymelk was voor een lactose-intolerante Aziaat niet al te gezond. Geen enkel verwijt overigens, maar ik vermoed wel dat het iets getriggerd heeft in mijn lijf. Op de dansacademie woog ik 42 kg op mijn 15e en dat was echt te zwaar. Toen ik 19 was besloot ik dat ik ging stoppen met eten, daar was ik toen goed in, tot ik 38 kg woog, geen energie meer had en opgebrand was…
Hoe zo’n thema mij dan ook in beslag kan nemen, want ik kan er zo nog een heleboel over schrijven…een boek vol denk ik. En dat in beslag nemen vraagt ook om aandachtig stil zijn, naar binnen gaan en echt voelen wat er nu is. Waar ik mij ooit aan verbonden ben, hoe ik mij ben gaan identificeren met ‘dik’, ‘lelijk’ en ‘inferieur’ én hoe dat eigenlijk niets te maken heeft met wie ik ben. Dat heeft het eigenlijk nooit.
Stil zijn helpt, het brengt helderheid, mildheid en oprechtheid.
Zin om mee te doen met 10 dagen stilte?
Iedere dag een meditatie, die je op elk moment kan doen. Die je meeneemt naar binnen, naar jouw verhalen, om te onderzoeken welke verhalen je nog dienen en welke je mag uitwuiven!
Als je info wilt, laat dan even een kort berichtje achter onder deze post en ik stuur je een persoonlijk berichtje toe met alvast 10 adviezen om te mediteren.


